Co To Jest Uwielbienie

Modlitwa uwielbienia

 „Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga [...] Uwielbienie jest tą formą modlitwy,
w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, że Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST." (KKK 2639)

Modlitwa uwielbienia jest najwyższą formą modlitwy. Bóg wzywa nas, abyśmy oddawali Mu chwałą, stawali się ludźmi wielbiącymi. Pismo św. wypełnione jest modlitwami oddającymi Bogu cześć, chwałę i uwielbienie, oraz wezwaniami do uwielbienia i oddawania Bogu chwały. Kiedy modlimy się Słowem Bożym łatwiej jest nam stać się ludźmi wielbiącymi Boga.

1. Tradycja Biblijna.

a. Stary Testament niesie 37 pieśni i hymnów oraz część psalmów
ogłaszających chwałę Boga. Bóg tego pragnie:

„Pan jest moja mocą i źródłem męstwa! Jemu zawdzięczam moje ocalenie. On Bogiem moim, uwielbiać Go będę, On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał."(Wj 15,2)

„Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie mojąchwałę."(Iz 43,21) „Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały." (Ps 48,2)

„Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem, bo Pan najwyższy [...] jest wielkim Królem nad całą ziemią." (Ps 47,2-3)

b.      Nowy Testament zawiera 14 hymnów, oraz krótkie modlitwy uwielbienia:

·        Maryja woła u Elżbiety: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. "(Łk 1,46-55)

·        Zachariasz prorokuje: „Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela." (Łk 1,68-79)

·        Aniołowie „mnóstwo zastępów niebieskich [...] wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania." (Łk2,13-14)

·        Później sam Chrystus woła: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi!" (Łk10,21;Mt11,25)

·        Apokalipsa ukazuje uwielbienie w niebie składane „Żyjącemu na wieki wieków":(„Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi. [...] Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę
i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone." (Ap4,8-11; zob. też; 5,9-10.12-13; 15,3-4)

·        Św. Paweł przekazuje hymny i modlitwy uwielbienia pierwszych chrześcijan: „Jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista! Amen." (1 Tm 6,15-16)

„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa." (Efl,3)

Apostoł Narodów kieruje też wezwanie woli Bożej, abyśmy żyli „ku chwale Jego majestatu." (Ef 1,6.12.14)

·        A zatem:

·        - mamy „żyć ku chwale Bożej": „Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie." (1 Kor 10,31)

·        - oraz modlić się wielbiąc Boga.

2.      Jak uwielbiać Boga w modlitwie ?

Całkowicie BEZINTERESOWNIE.

Uwielbiamy Boga - nie ze względu na Jego czyny, za Jego łaski, dary, za coś. Za coś dziękujemy. Uwielbiamy samego Boga objawienia z rozumnego uznania, że jest. „JESTEM, KTÓRY JESTEM" (Wj 3,14).

Gdy uwielbiamy Boga, skupiamy naszą uwagę na Nim samym. Nie prosząc
o pomoc, o rozwiązanie problemu. Bóg sam jest jedynym obiektem naszej modlitwy uwielbienia. A zatem uwielbiamy

·        Boga w Trójcy Świętej Jedynego, całą Trójcę Św.,

·        Ojca, Syna i Ducha Świętego, każdą z Osób Bożych,

·        w Jego przymiotach (Ps 145),

·        w Jego dziełach, które ukazują wszechmoc i wspaniałość Stwórcy

        (Dn 3,51-91; Psl48),

·        w koronie dzieł - człowieku (Ps 8; 139),

·        w Jego czynach (Ps 103; 146,6-10; 136),

·        ze wszystkimi stworzeniami: materialnymi i żywymi,

          z całym kosmosem (Psi 50,6),

·        z Matką Najświętszą, Aniołami, Świętymi, duszami w czyśćcu,

        wszystkimi modlącymi się na ziemi,

·        całą indywidualną osobą: duchem, dusząi ciałem (1 Tes 5,23),

·        samym ciałem (1 Kor6,20)

·        wspólnie, społecznie.

3.      Wielbimy Boga, wyrażając uznanie, podziw całą osobą. Biblia zachęca, żebyśmy chwalili Boga:

·        głośno (Ps 27,6; 42,4; 47,1; 66,1; 95,1; 98,4 itd.),

·        śpiewając pieśń pochwalną (Ps 147,2.11),

·        z podniesionymi rękami (Ps 63,4; 134,2; 1 Tm 2,8),

·        klaszcząc (Ps 47,1),

·        przy akompaniamencie muzyki (Ps 98,5; 150,3-5)

·        tańcząc (Ps 149,3; 150,4),

·        wyrażając podziw.

Gdyż: „Pan w ludzie Swoim ma upodobanie" (Ps 149,4), „podobają się Panu", którzy śpiewają „pieśń pochwalną" (Ps 147,2.11).

4.     Uwielbienie dziełem Ducha Świętego.

Modlitwa uwielbienia, chwały, jest najwspanialszą, ale i najtrudniejszą. Sama ludzka rozumność, same siły psychiczne nie wystarczą. Konieczny jest szczególny udział Ducha Świętego. Mówi o tym Biblia:

·        tak „napełnieni Duchem Świętym" wielbili Boga: Maryja, Zachariasz, Symeon, także sam Jezus, który „rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: »Wysławiam CięOjcze...«".(Mtll,25n.;Łk 10,21.)

·        Apostołowie po Zesłaniu Ducha Świętego „głosili wielkie dzieła Boże, [...] wielbili Boga" (Dz 2,11.47), a potem

·        także ci, którzy doświadczali przez nich uzdrowienia (Dz 3,8.9; 4,21; 11,18),

·        także poganie "mówiąjęzykami i wielbiąBoga", gdy dar Ducha został wylany na nich (Dz 10,46),

·        św. Paweł nas zapewnia, że „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami." (Rz 8,26),

·        to pod działaniem Ducha Świętego otrzymujemy dar uwielbienia, a także wolność (2 Kor 3,17), która jest potrzebna przy uwielbieniu;

·        to On obdarza charyzmatycznym darem modlitwy w językach, śpiewu, jubilacji,

·        to On „przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego" (1 Kor 2, 10)
i prowadzi do ogłaszania, wyśpiewywania chwały Bożej, zanurzenia, zatopienia się w Bogu, zachwycania się i „upojenia Bogiem", do „kosztowania Boga" (Ps 34, 9), do „zasmakowania, jak słodki jest Pan" (1P 2,3).

Wielbienie Boga to życie wiarą, miłością, to głębokie uznawanie, że Bóg jest przed wszystkim i ponad wszystko, „wyrywanie się z siebie", „wstępowanie" tam, gdzie mieszka Bóg w chwale.

Uwielbienie w Duchu Świętym podnosi godność ludzką, tam, gdzie jest naprawdę życie, skąd życie pochodzi.

Uwielbienie to przygotowanie do chwały wiecznej, do doświadczenia tego, czego „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (1 Kor 2,9).

W uwielbieniu trzeba się ćwiczyć - a potrzebne jest w tym współdziałanie
z Duchem Świętym - by wzrastać w Jego darach i charyzmatach dla chwały Boga Najwyższego.